ΠΛΑΤΩΝΙΚΑ

Αφού εμμέσως συμφωνεί και ο κ. Κεντρωτής, το στέλνω

ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ Δ. ΚΕΝΤΡΩΤΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΥΛΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Τα όνειρα του βίου μου περάτωνα
Και έθετα τις βάσεις και τον στύλο
Και ξάφνου ανακάλυψα τον Πλάτωνα
Και μέθυσα διαβάζοντας Κρατύλο

Στο τέλος έτσι πάντοτε τα σκάτωνα
Μου το ’λεγε κι η θεια μου η Κοντύλω
Θα είσαι πάντα με τους αποκάτωνα
Που σ’ έκανε ο Θεός φευγάτο κι ερωτύλο

Κι εγώ τις λέξεις και τις φράσεις μου αιμάτωνα
Και έρρεαν φωνήεντα και τόνοι
- Αγαπητέ μου Πλάτωνα
- Αγαπητέ Αντώνη;
Τον νου μου και τη σκέψη αναστάτωνα
Καιρός είπες να πέσουνε οι τόνοι

Κι όπως την ένταση του βίου μου ελάττωνα
Και έλεγα να πέσω στη ραστώνη
Φάτονα ρε, σ’ ακούω, φάτονα
Που θέλει να κουνήσει και σεντόνι
Τον βάζελο. Άλα τις Πλάτωνα!
Και γαύρος και μόρτης και γατόνι;

Κι όσο περνούσε ο καιρός και όλο πάτωνα
Στο διάολο είπα όλα να τα στείλω
Να μην ξαναδιαβάσω Πλάτωνα
Να μην ακούσω πάλι για Κρατύλο
Γιατί θα είμαι πάντα με τους αποκάτωνα
Άτιμη ζωή παλιοξεφτίλω
(Δεν άκουγα τη θεια μου την Κοντύλω;)

Αχ… αν είχαν πέραση οι ρίμες, τα σονέτα

Θ’ αγόραζα μια μέρα μαιζονέτα

Από Αντώνη Παπαΐωάννου

Η κυρία ονομάζεται Lola Ponce και κάθεται

Ακαδημία Πλάτωνος