ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΩς ΝΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΖΕΜΑΝΟΒΑ

ΠΡΟΦΑΣΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ
[III]
Απόψε, που έρμη νιώθω την καρδιά,

στον κήπο μου έχω πάει να σε συντύχω.

Έχω αφανίσει τη ζωή, για να 'ρθεις

σε μύρο ανθιών ή σε αρμονίας ήχο.

Των ταφλανιών τα φύλλα εμούσκεψε

μια μνημοσυνική ψιχάλα.

Σιμοτινό τα φέρνει αποχαιρέτισμα

ο σπαραγμός που εκρέμασεν η στάλα.

Γυρίζω εδώ που τόσο σε ονειρεύτηκα

να βρω κάτι δικό σου.

Σωριάζει θλίψη κάθε φούντωμα.

Ως ίσκιος στ' όνειρό μου απλώσου.

Τα μάτια σου απ' το όνειρα βαρίσκιωτα

μες στην ψυχή μου κλαίνε. Λιώνω.

Το δειλινό, φεύγοντας με ίσκιους μακροτάξιδους,

πίνει του ξενιτέματος τον πόνο.

Για να χινοπωριάσω τα δεντρά

σκορπίζω την ψυχή μου για όνειρά των,

τώρα, βαρύπνοη που επίκρανε η ενθύμηση,

σα φάντασμα παλαιών ηλιογερμάτων.

[VI]
Όλο και βρέχει απαρηγόρητα.

Της ώρας το φευγιό τι θλίψη πόχει!

Του χινοπώρου το φιλέρημο στοιχειό

σκορπά τη μοναξιά σε κάθε κόχη.

Γιόμισ' η αυλή μου απουσία και χορτάριασε.

Θλίβουνται τα νερά με άμοιρες μνήμες.

Στους δρόμους σέρνεται η παράμερη ζωή,

που αράχνιαζε σ' έρημες ρίμες.

Τραβιέμαι στα όνειρά μου τ' απαράμοιαστα.

Κι εφταδιπλώνω την ψυχή μου στα όνειρά της:

στην αγκαλιά της μοναξιάς μου γέρνοντας,

μεθώντας με ίσκιους μιας ζωής φευγάτης.

ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΔΕΡΒΙΣΗΣ

Αφιερωμένο στον Γιώργο Κεντρωτή

για λόγους που ξέρει αυτός

Ησημερινή δερβίσισα λέγεται Αϊνέτ Στέφενς

είναι από τη Βενεζουέλα

κι όπου βρει βαζέλα

σκοράρει ως ο Ζουέλα

ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

Αιχμάλωτος των ψυχανθών

χαμός χυμός με τρέφει

το θα θυμίζει παρελθόν

ο χρόνος επιστρέφει

Περιστρεφόμενε Δερβίση

μη στέκεις σε κλαδί χλωρό

τώρα μας έχουν εγκλωβίσει

σε κυκλικό ξερό χορό

Με αγκαλιές φαντάσματα

χόρεψα κι έχω ρέψει

Του νου μου τα κοιτάσματα

έχουνε πια στερέψει

Περιστρεφόμενε Δερβίση

άλλοτε εσύ άλλοτε εγώ

έχεις ανάψει κι έχω σβήσει

με βήμα γρήγορο κι αργό

Περιστρεφόμενε Δερβίση

ύπουλε χρόνε πονηρέ

ποιος απ τους δυο μας θα κερδίσει

μες του θανάτου το καρέ;

ΚΑΛΕΝΤΑΡΙ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

ΜΑΡΤΙΟΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

ΜΑΙΟΣ

ΙΟΥΝΙΟΣ


ΙΩΑΝΝΗΣ Μ. ΡΑΠΤΑΡΧΗΣ 1862

[ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΕΝΑ ΕΚΑΣΤΟΝ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΩΝ]
Ι.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ. - Yδροχόος.
Φ'ερω ζωήν και θάνατον χαράν καί δυστυχίαν,

η μοίρα μου το έδωκε κ' εγώ μοιράζω τώρα…

ευδαίμων ος τις παρ' εμού θα λαβει ευτυχίαν,

και δυστυχής ος τις δεχθεί τα άδωρά μου δώρα.
ΙΙ.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ. - Ιχθύες.
Είμαι χωλός, πλην ως Συλφίς τον στρόβιλον χορευω,

ς μαθητής πίνω κρασί κ' εις όργια εκπνέω·

κ' ενώ με κράζετε χωλόν εγώ σας μασκαρεύω,

διότι Φεβρουάριος θα είπη Αποκρέω.
ΙΙΙ.
ΜΑΡΤΙΟΣ. - Κριός.
Άστατος είμαι, πλην παντού δεν είναι αστασία,

' ιδίως 'ς την Ελλαδα;

μήπως δεν είν' Μαρτιάτικη και η ελευθερία;

δεν έκαμε 'ς τους Έλληνας τον Μάρτιο πατινάδα;

Φευ! Αστασία κυβερνά τον κόσμον θλιβερή,

μόνη η άσχημος γυνή εμμένει σταθερή.
ΙV.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ. - Ταυρος.
Ποτε δεν λέγουν ψεματα την πρώτην Απριλίου,

αργία και κατάλυσις του ψεύδους του γελοίου.

Την εορτάζουν υπουργοί και μια καστανομμάτα,

ποχει την πρώτην μου αυγή 'ς τα χείλη τα δροσάτα.
V.
ΜΑΪΟΣ. - Δίδυμοι.
Κόψατε πάλιν, ερασταί ευδαίμονες, ναρκίσσους

απ' του Μαίου τους φαιδρούς κ' ευόσμους παραδείσους,

και την παρθένον στέψατε ήτις εμπρός σας κλίνει

ευώδης ως τα ρόδα μου, ωχρά ωςς η Σελήνη!
VΙ.
ΙΟΥΝΙΟΣ. - Καρκίνος.
Φιλόξενος σας προσκαλεί εις τους αγρούς ελαία,

η πόλις ανυπόφορος η εξοχή ωραία.

Την κόνιν και τον καύσωνα των πόλεων αφήτε,

τα δροσερά φιλήματα της αύρας να δεχθείτε·

κ' ενώ ο τέττιξ φλύαρος ως δικηγόρος ψάλλει,

τρυφάτε εις της εξοχής αφρόντιδες τα κάλλη.

Έγραψα μόνο τους πρώτους εξι μήνες...

δεν προλάβαινα τους υπόλοιπους

Η Sara Tommasi ποζάρει στο ημερολόγιο του Max 2007

ΑΛΚΟΟΛ ΤΕΣΤ

ΗΛΙΑΣ ΤΑΝΤΑΛΙΔΗΣ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Άκουσε! Που φεύγεις;… μένε,
Λογιώτατε καϋμένε!
Έως πότε 'ς τα σχολεία
Θάπτεσαι με τα βιβλία;
'Αφησε τους φιλοσόφους
Τους κενούς και πολυστρόφους,
Κ' εις του οίνου την βαθείαν
Πρόσδραμε Φιλοσοφίαν.
Ο χτικιάρης Δάσκαλός σου
Θα ταράξη το μυαλό σου,
Και με το περί γραμμάτου
Θα 'ς τα φέρει άνου κάτου.
Το κρασ' ειν' απου σοφίζει,
Το κρασ' ειν' απου φωτίζει,
Το κρασάκ' είναι συντόμως
της ζωής κανών και νόμος.'
Σ' ένα μου κρασιου ποτήρι
Ο νοΥς πλέει τοΥ Καΐρη,
Και διδάσκει το παλιό μου
Ευγλωττίαν Οικονόμου˙
Θέλεις τ' άστρα να μετρήσεις
Και να μάθεις τ' είν' η Φύσις;
Έχε γιά! 'πε 'ς το σχολείον,
Κ' έλα 'ς το κρασοπωλείον.
Έμπνευσιν ο νους σου θέλει;
Ας κοπιάσει 'ς το βαρέλι.
Θέλεις πνεύμα; θέλεις γνώσι;
Το κρασί θα σε τα δώσει.
Εις του γέρου Καμηνάρη
Το ακένωτο πιθάρι
Οποιος χώσει το κεφάλι,
Φωτισμένο θα το βγάλει.
Να αληθινή παιδεία!
Να σωστή Φιλοσοφία!
Λήρος όλ' αι άλλ' εκείναι!
Να πηγή Σοφίας! -Πίνε!!

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΥΡΩΝΑ (ΟΧΙ ΠΟΛΥΔΩΡΑ)

LORD BYRON

There Was A Time, I Need Not Name

There was a time, I need not name,

Since it will ne'er forgotten be,

When all our feelings were the same

As still my soul hath been to thee.

And from that hour when first thy tongue

Confess'd a love which equall'd mine,

Though many a grief my heart hath wrung,

Unknown, and thus unfelt, by thine,

None, none hath sunk so deep as this---

To think how all that love hath flown;

Transient as every faithless kiss,

But transient in thy breast alone.

And yet my heart some solace knew,

When late I heard thy lips declare,

In accents once imagined true,

Remembrance of the days that were.

Yes! my adored, yet most unkind!

Though thou wilt never love again,

To me 'tis doubly sweet to find

Remembrance of that love remain.

Yes! 'tis a glorious thought to me,

Nor longer shall my soul repine,

Whate'er thou art or e'er shalt be,

Thou hast been dearly, solely mine.

Γκεστ σταρ η εικονιζομένη Γιουλίβα Μάγιαρτσουκ