ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΝΑΣ ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ


Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Γιάννης Κωνσταντινίδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Θα ‘σαι μόνος τις τρεις το πρωί κι ο πλανήτης καπνός στις ειδήσεις
Να ζητάς ν’ αγοράσεις βροχή για φωτιές που ποτέ δε θα σβήσεις
Να ‘σαι μόνος στις τρεις το πρωί στην οδό πουθενά και καθόλου
Να σου λένε πως βρήκαν νεκρή τη ζωή σου κοντά στην Αιόλου

Νύχτα που σκοτώνει, νύχτα που καρφώνει
Νύχτα και οι νόμοι βγάζουν τα σκυλιά
Καίω τ’ όνομα μου και τα σύνορα μου
Όλα να καούνε σαν βεγγαλικά
Που είσαι, πού είσαι



Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μια κιθάρα στην ουσία
Έχω για περιουσία
Για να κάνω άνω κάτω όλους τους ρομαντικούς
Μια κιθάρα, μια αγία
Μια αρρώστια ανεργία
Χρόνια σου χτυπώ την πόρτα μα ποτέ σου δεν μ' ακούς

Αλκοόλ η βροχή και μεθάω
Την ψυχή μου στα λάθη σκορπάω
Τόσα βράδια μαζί σου που πάνε
Οι χορδές τις κιθάρας μου σπάνε

Την κιθάρα μου έχω χάσει
Τώρα μόνο οι κομπάρσοι
Στη ζωή μου στη ζωή σου είναι πρωταγωνιστές
Μια κιθάρα προδοσία
Έρωτα με φαντασία
Σου 'χω στείλει μα δεν φτάνει με τους υπολογιστές

Αλκοόλ η βροχή και μεθάω
Την ψυχή μου στα λάθη σκορπάω
Τόσα βράδια μαζί σου που πάνε
Οι χορδές τις κιθάρας μου σπάνε


Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Των χεριών σου ακούω τις λέξεις λες κι είναι βροχές
Όπως θέλεις μπορείς να με παίξεις δεν έχω αντοχές
Με φιλάς, μου γελάς στα σκοτάδια και φεύγεις νωρίς
Τα φιλιά στο κορμί μου σημάδια δεν είδε κανείς

Φταις

Στο λαιμό μου οι φλέβες χορεύουν τρελές μουσικές
Οι βραδιές με φωτιές συνορεύουν, στις φλόγες με καις
Με τις ώρες που έχουν πετάξει αλλάζω εποχές
Των ματιών σου το μαύρο μετάξι τυλίγει το χθες

Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Στο στόμα σου μέλι τα χείλη μου βρέχω
Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Σηκώνω τα χέρια και πάνω σου πέφτω
Φταις

Οι κουβέντες ξυράφια απάνω μου πέφτουν γυμνές
Κάθε βράδυ στο μπαρ μεθυσμένες αλήθειες μου λες
Τα ποτά ποταμός Ιορδάνης και εγώ ναυαγός
Το κορμί σου με παίρνει με πάει στο πέλαγο

Φταις

Κολασμένοι Θεοί μου ζητούν να τους πω προσευχές
Σου φωνάζω βοήθεια μα έχεις τις πόρτες κλειστές
Των χεριών σου ακούω τις λέξεις λες κι είναι βροχές
Όπως θέλεις μπορείς να με παίξεις δεν έχω αντοχές

Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Στο στόμα σου μέλι τα χείλη μου βρέχω
Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Σηκώνω τα χέρια και πάνω σου πέφτω
Φταις





Ναι ‘σαι μόνος στις τρεις το πρωί στα σκοτάδια να ρίχνεις τα δίχτυα
Το φεγγάρι κρυφά να κοιτάς στους καθρέφτες να λες καληνύχτα
Τους κοιτώ και δε βγάζουν μιλιά προτομές των σοφών δολοφόνων
Να κρατούν συνεχώς αγκαλιά ένα ψέμα πολλών μεγατόνων

Νύχτα που σκοτώνει, νύχτα που καρφώνει..

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο

Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα

ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες

που μυρίζανε.

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.

Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη τού μονόπρακτου:

ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ.

Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα

το πρόβλημα του Αίγισθου:

διαβήτες, Κληταιμήστρες, τρίγωνα

τα τσιγάρα που μου τέλειωσαν

το πρόβλημα της αποχέτευσης

σε διαμερίσματα Ερινύων

το δυσκίνητο λεωφορείο

ΑΝΩ ΛΟΙΣΑ-ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

το κοφτερό τσεκούρι

η μόνη λύση σε Μυκήνες.

Κόφτο λοιπόν να τελειώνουμε.





lockquote>