Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ
Σοφό πουλί που νύχτα βασιλεύεις
κι αχτίδασ φωτεινής μισείς τα κάλλη
εσύ που με δικό σου γως γυρεύεις
να φεύγεις δανεικού φωτός τη ζάλη
Στο μαύρι θόλο του ουρανού αγναντεύεις
καθάρια τη Διαφάνεια τη Μεγάλη
και μες στα μυστικά της ταξιδεύεις
και φθάνεις μεσ στου Αγνώστου την αγκάλη
Εκεί μονάχα συναντάς τη Γνώση,
αυτή, που τη ζητούν στον Ήλιο τόσοι
παλεύοντας στη ζάλη του φωτός του
το πνεύμα τους σκοτίζοντας εμπρός του,
από τη νύχτα βγάζεις τη σοφία
από το Χάος τη Δημιουργία
Αυτό το ποίημα γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1917
σημαδιακή χρονολογία
Η anna koyrnikova κάτι θα έχει ακούσει
από τους παπούδες της
3 comments:
Ετοιμάζω να εκδώσω τα σονέττα του Δομενεγίνη. Να βάλω εξώφυλλο την Κουρνίκοβα;
Φυσικά και να τη βάλεις, αρκεί να την πείσεις ως ευθυtennis νέος που είσαι
Και τη Σαράποβα, κύριοι !
Post a Comment