Анна Ахматова

М.А.Горенко

Весенним солнцем это утро пьяно,

И на террасе запах роз слышней,

А небо ярче синего фаянса.

Тетрадь в обложке мягкого сафьяна;

Читаю в ней элегии и стансы,

Написанные бабушке моей.

Дорогу вижу до ворот, и тумбы

Белеют четко в изумрудном дерне.

О, сердце любит радостно и слепо!

И радуют пестреющие клумбы,

И резкий крик вороны в небе черной,

И в глубине аллеи арка склепа.

2 ноября 1910, Киев

Μ. Α. Γκορένκο

Από τον Ανοιξιάτικο ήλιο μέθυσε το πρωί

Το άρωμα των ρόδων ποντίζει τη γη

Ο ουρανός πιο φωτεινός κι από το πιο λαμπρό μπλε

Στο σημειωματάριο με το μαλακό εξώφυλλο

διαβάζω ελεγείες και στίχους

που έχω γράψει στη γιαγιά μου

Βλέπω τον δρόμο και την άσπρη πέτρα

που μεταμορφώνεται σε σμαραγδένια τύρφη.

Οι αγάπες στην καρδιά χτυπόυν δυνατά.

Τα πολύχρωμα λουλουδένια κρεββάτια στρώνονται στη γη

Η κραυγή του ναύρου κόρακα σκίζει τον ουρανό.

Στο βάθος του δρόμου η αψίδα του τάφου

2 Νοεμβρίου 1910, Κίεβο.

Μετάφραση Αντώνη Παπαϊωάννου

Στη φωτογραφία η Αntonia Liskova. Δε νομίζω να περιμένατε να βάλω την Αχμάτοβα