Sunday, May 6, 2007
Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ Η ΣΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Menander, the son of Diopeithes, a well-known general, was born at Athens, B.C. 342. He passed his youth in the house of his uncle and received from him and from Theophrastus instruction in poetry and philosophy, probably deriving from the latter in some measure the knowledge of character for which he was noted. His first comedy was produced when he was twenty-one years of age, and from that time until his death, which occurred some thirty years later while bathing in the harbor of the Piraeus, he wrote more than a hundred plays, eight of them winning the prize. He was a disciple of the Epicurean school, and is described by Phaedrus as an effeminate voluptuary, while his amours with the courtesan, Glycera, were notorious. Menander is accepted as the best writer of the comedy of manners among the Greeks. We have a few specimens of the ingenuity of his plots in some of the plays of Terence, whom Julius Caesar used to call a demi-Menander. He was an imitator of Euripides, and we may infer from what Quintilian says of him that his comedies differed from the tragi-comedies of that poet only in the absence of mythical subjects and a chorus. Like Euripides, he was a good rhetorician, and Quintilian is inclined to attribute to him some orations published in the name of Charisius. The every-day life of his countrymen, and manners and characters of ordinary occurrence, were the objects of his imitation. His plots, though skillfully contrived, are somewhat monotonous, and there are few of his comedies which do not bring on the stage a harsh father, a profligate son and a roguish slave. Yet he was greatly esteemed in Athens, where a statue was erected to his memory in the theatre of Dionysus
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Όσοι δεν ξέρουμε αγγλικά, πατώσαμε δηλαδή. :)
Δυστυχώς ελάχιστοι Έλληνες μελετητές έχουν ασχοληθεί με το έργο του Μένανδρου και εγώ δεν είχα χρόνο για μεταφράσεις. Επιφυλάσσομαι να επάνέλθω με στοιχεία στα ελληνικά. Ευχαριστώ για την επίσκεψη
Όπως είδατε αγαπητέ τίποτα, επανέρχομαι και ανταποκρίνομαι:
Ο Μένανδρος ήταν Αθηναίος κωμικός ποιητής, ο σημαντικότερος της νέας αττικής κωμωδίας και ο θεμελιωτής της. Γεννήθηκε στην κηφισιά το 342/41 και οι γονείς του Διοπείθης και Ηγησιστράτη φρόντισαν για τη μόρφωση και τη σωστή ανατροφή του. Ο Μένανδρος από μικρός έδειξε το ταλέντο του στη δραματουργία και αρχαίες πηγές αναφέρουν ότι σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο θείος του Άλεξις, που ήταν ένας από τους σημαντικούς ποιητές της μέσης κωμωδίας που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον νεαρό Μένανδρο.
Ως έφηβος ο Μένανδρος μαθήτευσε στην περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη που στην εποχή του είχε διευθυντή τον Θεόφραστο και είχε την τύχη να γνωριστεί στην στρατιωτική του θητεία με τον μετέπειτα μεγάλο φιλόσοφο Επίκουρο και να συνδεθούν με μια βαθιά φιλία. Είναι σίγουρο ότι πολλά χρωστάνε τα έργα του στις φιλοσοφικές πανανθρώπινες ιδέες του φίλου του. Πολύ νέος ο Μένανδρος στα 21 του, δίδαξε την πρώτη του κωμωδία με τον τίτλο Οργή και πέντε χρόνια αργότερα κέρδισε τη πρώτη του νίκη με το έργο του Δύσκολος. Παρόλο που ο Μένανδρος έγραψε πάνω από 100 κωμωδίες κέρδισε μόνο 8 πρώτες νίκες. Η μεγάλη δόξα και η αναγνώριση ήρθαν από τους μεταγενέστερους μετά από τον θάνατο του το 292/1.
Θαυμαστές του Μένανδρου υπήρξαν ο Δημήτριος Φαληρέας αλλά και ο Πτολεμαίος ο Α' ο Σωτήρ. Ο τελευταίος επανειλημμένα τον είχε προσκαλέσει στην Αλεξάνδρεια, αλλά ο Μένανδρος προτιμούσε να ζει στην Αθήνα παρά με πλούτη και τιμές εξαρτημένος από μια βασιλική αυλή. Το έργο του Μένανδρου ασχολείται με τον καθημερινό άνθρωπο και οι προοδευτικές του αντιλήψεις φαίνονται καθώς υπερασπίζεται την γυναίκα, τα δικαιώματα των παιδιών, μαστιγώνει τις κακές πλευρές και συνήθειες των ανθρώπων και δείχνει συμπάθεια πρός τους δούλους. Τα έργα του επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το Ρωμαικό δράμα αλλά και το ευρωπαικό θέατρο μετά την αναγέννηση. Έργα του διασκεύασαν και αντέγραψαν οι ρωμαίοι ποιητές Τερέντιος και Πλάυτος, που ο καίσαρας τον αποκαλούσε μικρό Μένανδρο και ήταν οι πιο σημαντικές πηγές για το έργο του που εθεωρείτο χαμένο. Μόνο τον 20ο αιώνα η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φώς σημαντικά ευρύματα και πάπυρους με έργα του Μένανδρου. Έτσι ένα του έργο σώζεται ολόκληρο, ο Δύσκολος, ενώ σχεδόν ολόκληρα σώζονται οι Επιτρέποντες, η Σαμία και η Περικειρομένη που αρκούν όμως για να καταδείξουν την μεγάλη τέχνη του Μένανδρου.
Σ' ευχαριστώ, Μένανδρε. Έχω δει την Περικειρομένη του, από ερασιτεχνικό θίασο παιγμένη.
Να είσαι καλά, καλή αρχή:)
Post a Comment