«Το ουσιαστικό με τον Σαίξπηρ είναι η ικανότητα και η αυθεντία του και το γεγονός ότι πρέπει κανείς να τον δεχτεί όπως δέχεται τη φύση, ένα τοπίο, για παράδειγμα, όπως ακριβώς είναι».
Λούντβιχ Βιτγκενστάιν (1889-1951)
«Το αξιοσημείωτο με τον Σαίξπηρ είναι ότι είναι πραγματικά πολύ καλός – πέρα από το γεγονός ότι όλος ο κόσμος λέει ότι είναι πολύ καλός».
Ρόμπερτ Γκρέιβς (1895-1985)
«Μια σοφιστεία λειτουργεί στον Σαίξπηρ όπως ο καθαρός ορίζοντας για τον ταξιδιώτη».
Μπεν Τζόνσον (1573-1637)
«Ο Σαίξπηρ δεν ανήκε στην εποχή του, ανήκει σε κάθε εποχή!».
Μπεν Τζόνσον (1573-1637)
«Όταν διαβάζω Σαίξπηρ με εκπλήσσει πώς τόσο ασήμαντα πρόσωπα ονειροπολούν και τσακώνονται με τόσο υπέροχη γλώσσα».
D. H. Lawrence (1885-1930)
«Σαίξπηρ: η κοντινότερη ενσάρκωση του ματιού του Θεού».
Λώρενς Ολίβιε (1907-1989)
«Αναρωτηθήκατε πόσα χρωστάμε όλοι – και ιδιαιτέρως οι γυναίκε ς– στον Σαίξπηρ για την υπεράσπιση των γυναικών σε αυτές τις ατρόμητες, πνευματώδεις αποφασιστικές και πανέξυπνες ηρωίδες;».
Έλεν Τέρι (1848-1928)
«Μια από τις μεγαλύτερες μεγαλοφυΐες που υπήρξαν ποτέ, ο Σαίξπηρ, αναμφίβολα ήθελε γούστο».Οράτιος Γουόλπολ (1717-1797)
«Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια φράση τον Σαίξπηρ, θα έλεγα: ανωτερότητα πνεύματος. Νομίζω ότι θα τα είχα ήδη συμπεριλάβει όλα».
Τόμας Καρλάιλ (1795-1881)
«Ανάμεσα σε όλους τους σύγχρονους, ίσως και τους αρχαίους ποιητές, είχε την μεγαλύτερη και πιο κατανοητή ψυχή».
Τζον Ντράιντεν (1631-1700)
«Είναι ο Ιανός των ποιητών. Φοράει σχεδόν πάντα δυο πρόσωπα. Και μόλις αρχίζεις να θαυμάζεις το ένα, περιφρονείς το άλλο».
Τζον Ντράιντεν (1631-1700)
«Ήταν αυτοδίδακτος. Δεν χρειαζόταν τα βιβλία για να διαβάσει τη φύση. Κοίταζε μέσα του και την έβρισκε εκεί».
Τζον Ντράιντεν (1631-1700)
«Ο Άμλετ είναι ένα άξεστο και βάρβαρο έργο... Θα φανταζόταν κανείς ότι είναι προϊόν της φαντασίας ενός μέθυσου».
Βολταίρος (1694-1778) «Ο Σαίξπηρ είναι ένας απολίτιστος μέθυσος με λίγη φαντασία που τα έργα του αρέσουν μόνο στο Λονδίνο και τον Καναδά».
Βολταίρος (1694-1778)
«Οι σχολιαστές στον Άμλετ είναι πραγματικά τρελοί ή απλώς προσποιούνται;». Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900)
«Θα έλεγα ότι κανένα από τα έργα του Σαίξπηρ δεν έχει νόημα, αν και θα ήταν εξίσου λάθος να πω ότι ένα έργο του Σαίξπηρ δεν έχει νόημα».
Τ. Σ. Έλιοτ (1888-1965)
«Το μυαλό και το χέρι του πήγαιναν μαζί και εκείνο που πίστευε το εξέφραζε με τέτοια ευκολία, που σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε μουτζούρα στα γραπτά του».
Οι εκδότες του Σαίξπηρ Heminges and Condell
«Εκείνο που με κάνει να πιστεύω ότι τα έργα του Σαίξπηρ έχουν ολοκληρωθεί από μια ομάδα, δεν είναι το ότι αμφισβητώ την πιθανότητα να έχουν γραφτεί από έναν μόνο άνθρωπο, ούτε το ότι είναι αρκετά προικισμένος αυτός ο άνθρωπος ως ποιητής, ούτε το ότι είναι αρκετά ικανός από πλευράς τεχνικής, ούτε το ότι είναι αρκετά καλλιεργημένος για να το έχει κάνει. Είναι μάλλον το γεγονός ότι στα έργα του, σε ό,τι αφορά στη δομή, τη συρραφή τους, αναγνωρίζω τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται μια ομάδα. Απ’ αυτή την ομάδα ο Σαίξπηρ ήταν σίγουρα η πιο ισχυρή προσωπικότητα. Έτσι, κλίνω προς την άποψη να θεωρήσω τον Σαίξπηρ σαν ένα είδος προϊστάμενου-δραματουργού».
Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Τι μπαρούφα είναι αυτή του Έλιοτ;
Γιατί αυτή του Μπρεχτ πάει πίσω;
Αμάν πια αυτός ο άνθρωπος, όλο να προκαλεί...!
Ολόκληρη η ανθρωπότητα κι αν ισχυριζόταν κάτι, αυτός ήταν ικανός να υποστηρίξει το αντίθετο κι όχι απαραιτήτως επειδή όντως μπορούσε να ισχύει. (Κατά τα άλλα, τα θεατρικά του έργα μου αρέσουν.)
Αυτή η πρόκληση ήταν και η γοητεία του όμως. Αλλά ο Μπρεχτ ήταν όλος θέατρο. Και δούλευε και ο ίδιος όπως ο Σαίξπηρ, είχε δημιουργήσει μια μόνιμη ομάδα που μαζί της δημιουργούσε τα έργα και δεν θα ήταν άτοπο να τον χαρακτηρίσει κανείς και αυτόν συλλογικό συγγραφέα. Άλλωστε κατ' αναλογία με τον Σαίξπηρ έγραψε και αυτός πάνω σε προϋπάρχοντες μύθους.
Χαιρετισμούς
Ναι, εντάξει, δεν αρνούμαι κάτι απ' αυτά κι όπως είπα μου αρέσουν τα έργα του για το θέατρο. Εκεί για παράδειγμα η υπερβολή είναι απαραίτητο συστατικό του έργου.Απλά κάπου μου δίνει την εντύπωση ότι η πρόκληση γίνεται αυτοσκοπός του και κάτι τέτοιο δε θα μ'άρεσε. Έχει γράψει και ποιήματα και τα ερωτικά του είναι αρκετά..προκλητικά.
A proposito, η φράση (ποιηματάκι) που βλέπουμε και ακούμε συχνά "εσύ δεν είχες αδυναμίες, εγώ είχα μία, αγαπούσα" είναι δική του.
Schwächen
Du hattest keine
Ich hatte eine:
Ich liebte
@ locus solus: Εγώ συμφωνώ με σένα.
Post a Comment