ΚΑΙ ΔΙΟΤΙ ΚΙ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Αν αποφάσιζ’ έλεγε, να γράψει Ελληνικά,
μη χαμπερίζοντας τους ξενότροπους τροχονόμους,
αν μες στο λατονιέρικο, μες στα χαλκεία και την ξενούρα,
μες στις χειρονομίες, στο παραμιλητό, στις ιδρωμένες παραισθήσεις,
μες στους μικρομεγάλους και στους κλεψοφάηδες,
δοκίμαζε να εκθέσει σαν πραμάτεια τα γραφτά του,
οι ντόπιοι λωτοφάγοι θα γκρινιάζαν ελληνόξενα.
Διότι
όταν η μπλόφα εδώ σκαρώνεται αρετή,
όταν οι Έλιοτ, οι Δαρέλ, οι Μουρ, Λαφόργκ κ’ οι άλλοι…
πλασάρονται σα βιταμίνες σε ραχιτικούς,
ο αναγνώστης αγγαρεύεται να πλέξει αράχνες σε σχοινί,
κ’ οι ντοπιαλήθειες κρύβονται σαν τοπική ντροπή,
επόμεν’ είναι οι στραβισμοί κ’ οι εθνικοκερατίτες, είπε.
Δια ταύτα
ακούσαντες, ιδόντες, έχοντες, δικάζετε.
6 comments:
Καλησπέρα!
Τι υπέροχα λόγια για τους βιταμινούχους, ξενότροπους τροχονόμους της άγνοιάς μας!
Κι άλλο! Κι άλλο! Κι άλλο!
Φοβερός ο Σαρακηνός!
Για τον άνθρωπο χωρίς ιδιότητες
κι άλλο, κι άλλο
Ι. ΣΑΡΑΚΗΝΟΣ
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ Νο 2
(Κύριε, Κύριε
Σου μιλώ την ώρα’ αυτή, της μεσημεριάτικης νύχτας,
που ο θάνατος ντύνεται διπλωμάτης
και το φεγγάρι στην οθόνη τ’ ουρανού ψηλά
ξεκαρδίζεται στα γέλια με τις αδιακρισίες μας…
Σου μιλώ μέσ’ απ’ το σινικό τείχος ενός μηδενικού που ράγισε.
Με τριμμένα αισθήματα ’πο τη μεγάλη χρήση,
τυλιγμένος σφιχτά το σάβανο της άρνησης,
τουρτουρίζοντας μέσα στο νιφετό των σοφισμάτων,
νηστικός μπροστά στην πανδαισία του ψεύδους.
Σου μιλώ με τη συνέπεια του καρπού που ωρίμασε στην έρημο
και τονε γεύονται κουρούνες μέρες πεινασμένες,
με τις αβίαστες χειρονομίες της πληρότητας,
νηφάλιος απ’ τις τοξίνες των ελπίδων. Πίστεψέ με Κύριε.
Και τι ζητώ; πράγματ’ ασήμαντα. Για σκέψου το κι ο ίδιος.
Δεν ξέρω αν μ’ άκουσες, γιατ’ είναι θόρυβος πολύς δω κάτω
απ’ τις σφυριές, τα κομπρεσέρ και τα κορακιστά των οικοδόμων
–που αναστηλώνουν τη Βαβέλ–
Πάντως σαν πάνσοφος Θεός θα νιώσεις τι Σου λέγω.)
ΣΚΙΤΣΟ
(Στην Τ.Τ., που δεν είχε δεχτεί την αφιέρωση)
Η εμφάνισή σου πλήρης
και μόνη σου και με άλλες
με τα λειψά τα δεκαοχτώ σου χρόνια
κι’ όπου σταθείς ή πας
Απρίληδες με ροδαμούς, μ’ αηδόνια.
Όταν γελάς, όταν μιλείς
στο πρόσωπό σου περιχύνεται
και στα ξανθά μαλλιά
φως ιλαρό και ξαστεριά
απ’ την Αρχαίαν Αθήνα.
Γυναίκα που πολύ θ’ αγαπηθείς.
Πεντάμορφη; Όχι, σαν ωραία,
ιδανική γυναίκα, σαν εκείνα
τ’ άφταστα τ’ αγάλματα τ’ αρχαία.
Ευχαριστώ.
Υπάρχει τρόπος ώστε να μπορέσουμε εμείς οι επαρχιώτες στην Ελλάδα, αλλά παρόλα αυτά κοσμοπολίτες,να απολαύσουμε το σύνολο του έργου του. Να σκανάρετε τα ποιήματά του, να τα ανεβάσετε στο eSnip, να δημοσιεύσετε τη διεύθυνσή όπου βρίσκονται, ώστε να τα κατεβάσουμε επιτέλους στον υπολογιστή μας.
Δύσκολο, αί;
@ ανθρωπος χωρίς ιδιότητες
Κυκλοφορούν ποιήματα του Σαρακηνού απο τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη, σε παρουσίαση Περικλή Παγκράτη για τη σειρά "Εκ νέου".
O Σαρακηνός ήταν καθηγητής σε γυμνάσιο της Κέρκυρας και ο Περικλής Παγκράτης (επιμελητής του τόμου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη και εκδότης του περιοδικού Πόρφυρας) υπήρξε μαθητής του.
Post a Comment